10 Σεπ2012
Η ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΙΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΥΡΙΚΟΥ
Η ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑΕΤΙΑ ΙΕΡΩΣΥΝΗΣ
ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΥΡΙΚΟΥ
ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΥΡΙΚΟΥ
Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Μαυρίκος, εφημέριος και Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Φωτεινής, συμπλήρωσε εφέτος πενήντα χρόνια
ιερωσύνης. Ο Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. Συμεών θέλησε να τιμήσει τη σημαντική αυτή επέτειο του καλού κληρικού με μία τιμητική πλακέτα την οποία τού επέδωσε στο τέλος της σημερινής θείας Λειτουργίας, της αφιερωμένης στους νεομάρτυρες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Έλαβαν μέρος κληρικοί και άλλων Ενοριών της Μητροπόλεώς μας και παρέστησαν οι Αρχές της πόλεως.
Προσφωνώντας τον π. Νικόλαο αναφέρθηκε στην ιερατική του πορεία και εξήρε την προσφορά του ιδιαιτέρως κατά την τελευταία οκταετία κατά την οποία εργάστηκε αόκνως για τον εξωραϊσμό του Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Φωτεινής.
Συγκινημένος ο π. Νικόλαος ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη για την τιμή πού τού έκανε και υποσχέθηκε ότι θα συνεχίσει εργαζόμενος υπό τη σκέπη και την προστασία της ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και Πολιούχου μας Αγίας Φωτεινής.
Όλοι, ο Δήμαρχος και οι άλλες Αρχές της πόλεως, οι συμπρεσβύτεροί του και το πολυπληθές εκκλησίασμα, συνεχάρησαν θερμά τον π. Νικόλαο για την ευλογημένη αυτή επέτειο της ιερατικής του ζωής.
ιερωσύνης. Ο Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. Συμεών θέλησε να τιμήσει τη σημαντική αυτή επέτειο του καλού κληρικού με μία τιμητική πλακέτα την οποία τού επέδωσε στο τέλος της σημερινής θείας Λειτουργίας, της αφιερωμένης στους νεομάρτυρες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Έλαβαν μέρος κληρικοί και άλλων Ενοριών της Μητροπόλεώς μας και παρέστησαν οι Αρχές της πόλεως.
Προσφωνώντας τον π. Νικόλαο αναφέρθηκε στην ιερατική του πορεία και εξήρε την προσφορά του ιδιαιτέρως κατά την τελευταία οκταετία κατά την οποία εργάστηκε αόκνως για τον εξωραϊσμό του Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Φωτεινής.
Συγκινημένος ο π. Νικόλαος ευχαρίστησε τον Μητροπολίτη για την τιμή πού τού έκανε και υποσχέθηκε ότι θα συνεχίσει εργαζόμενος υπό τη σκέπη και την προστασία της ενδόξου Μεγαλομάρτυρος και Πολιούχου μας Αγίας Φωτεινής.
Όλοι, ο Δήμαρχος και οι άλλες Αρχές της πόλεως, οι συμπρεσβύτεροί του και το πολυπληθές εκκλησίασμα, συνεχάρησαν θερμά τον π. Νικόλαο για την ευλογημένη αυτή επέτειο της ιερατικής του ζωής.
Ἡ ἀντιφώνηση τοῦ π. Νικολάου.
«Σεβασμιώτατε, η απόφασή σας να τιμάτε τους εφημερίους που συμπληρώνουν πενήντα χρόνια ιεροσύνης φανερώνει ότι η εκτίμησή σας και η αγάπη σας προς αυτούς είναι πηγαία και ειλικρινής. Είναι δείγμα καλοσύνης και αρχοντικής συμπεριφοράς που σας διακρίνει. Είναι απόδειξη πατρικής πρόνοιας και πατερικής σύνεσης. Με τον τρόπο σας αυτόν επισύρετε τον ανυπόκριτο σεβασμό και την απροσποίητη αγάπη των υφισταμένων σας.
Με αισθήματα ευγνωμοσύνης δέχομαι και εγώ την τιμή αυτή. Και επωμίζομαι την υποχρέωση να συνεχίσω τη διακονία μου όσο νοιώθω χρήσιμος και ικανός.
Οι τιμητικές αυτές εκδηλώσεις με οδηγούν σε ανασκόπηση της ιερατικής μου πορείας και με νοσταλγία με κρατούν στους σταθμούς αυτής της διαδρομής.
Θυμάμαι την εις Διάκονο χειροτονία μου στις 4 Φεβρουαρίου 1962 και την εις Πρεσβύτερο, την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 1965, από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Παροναξίας Επιφάνιο. Με διόρισε στο Μητροπολιτικό ναό της Ζωοδόχου Πηγής Νάξου και Γραμματέα της Μητροπόλεώς του. Απολάμβανα και εγώ και η οικογένειά μου της απέραντης εύνοιας και στοργής του. Δεν ξεχνώ την αγάπη και το ενδιαφέρον του. Με ευγνωμοσύνη τον μνημονεύω. Μένει ανεξίτηλο στη θύμηση μου το παράδειγμά του, το παράστημά του, η φιλακόλουθη καθημερινότητά του και το υπέροχο και μοναδικό λειτουργικό του ύφος. Κοντά του έμαθα την ήρεμη λειτουργική κίνηση, συμπεριφορά και ακρίβεια και από τη θέση τoυ γραμματέως και το πλούσιο αρχείο της Μητροπόλεώς του τη λειτουργία Μητροπολιτικού γραφείου. Για χάρη του παρακαλώ καθημερινά τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, τον Χριστό και Θεό μας: «Κύριε επί της γης εν τη εκκλησία σου λειτουργόν αυτόν κατέστησας, ούτω και εν τω ουρανίω σου θυσιαστηρίω ανάδειξον Κύριε. Επί ανθρώπων πνευματική αξία κατακοσμήσας, επί αγγέλων τη ση δόξη ακατάκριτον πρόσδεξαι».
Δεν ξεχνώ τη μετάθεσή μου, το έτος 1972, στην ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών με ευνοϊκή αποδοχή της αιτήσεώς μου από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κυρό Ιερώνυμο Α΄ και πρώτο στο ενδιαφέρον και την πρόνοια για τον εφημεριακό κλήρο.
Δε λησμονώ τη μετάθεσή μου στη Μητρόπολη Νέας Σμύρνης το έτος 1975 με τη συμπαράσταση του αοιδίμου Μητροπολίτη αυτής κυρού Χρυσοστόμου, εκείνου που έμεινε στην ιστορία ως ο Επίσκοπος της Αγάπης.
Θυμάμαι πάντα την ενορία και τους ενορίτες της αγίας Παρασκευής που τους διακόνησα τα έτη 1975 μέχρι 1980.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το Ναό και τους χριστιανούς του αγίου Σώστη, που ήμουν κοντά τους τα έτη 1980 μέχρι 2004 και θα αγαπώ όσο χρόνο μου δώσει ο Θεός την εκκλησία και τους εκκλησιαζόμενους στην αγία Φωτεινή, στην οποία με διόρισε η αγάπη σας.
Σεβασμιώτατε, μου δώσατε κυρίως την ευκαιρία να γνωρίσω, να αγαπήσω και να εμπιστεύομαι την αγία Φωτεινή. Έγινε η Κυρά μου. Με εμπνέει και με οδηγεί στα καθήκοντα μου και είναι πρόθυμη να με συμβουλεύει με σημεία και συμπτώσεις. Γι’ αυτό κι εγώ με περισσή απλότητα και αφέλεια την παρακαλώ, την ρωτώ, την εμπιστεύομαι.
Όμως, μαζί με τις νοσταλγίες αυτές, τα έργα, τις φιλοφρονήσεις και την αγάπη των χριστιανών, έρχεται στο νου μου και ο λόγος του σοφού Σολομώντα (ΣΣ 4,8) ότι «τίμιον γήρας ου το πολυχρόνιον ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται, πολιά δε εστί φρόνησις ανθρώποις και ηλικία γήρως βίος ακηλίδωτος», δηλαδή τα γηρατειά δεν τα κάνουν τιμημένα και αξιοσέβαστα τα πολλά χρόνια και τα άσπρα μαλλιά, αλλά η σύνεση, η αγία ζωή και ο ακηλίδωτος βίος. Γι’ αυτό ελέγχομαι: Το πεντηκονταετές έργο μου μπορεί να ήταν αρεστό στους ανθρώπους, δε γνωρίζω όμως αν ήταν αρεστό στο Θεό. Στην κάλυψη αυτού του ελλείμματος ευχηθείτε να επικεντρωθεί το υπόλοιπο της διακονίας μου.
Σας ευχαριστώ για την τιμητική αυτή εκδήλωση, για τα καλά σας λόγια και ακόμη σας ευχαριστώ για τη συμπαράστασή σας στο έργο μου. Με εκπλήσσετε με την ισορροπία που κατορθώνετε στις σχέσεις μας. Σχέσεις προϊσταμένου - υφισταμένου, Επισκόπου – συνεργάτη, μέτρο με το οποίο ρυθμίζετε αρμονικά τη συνεργασία μας στα θέματα που αφορούν τη διοίκηση και διαχείριση του Ιερού Ναού. Με το μέτρο αυτό περιορίζονται τα λάθη και θάλλει η κοινή προσπάθεια συντήρησης, εξωραϊσμού και ανακαίνισης του πάνσεπτου Ναού της Αγίας Φωτεινής, για τη δόξα του Θεού και την οικοδομή των πιστών.
Και πάλι βαθύτατα Σας ευχαριστώ και εύχομαι να είναι τα έτη Σας πολλά και ευλογημένα».
Με αισθήματα ευγνωμοσύνης δέχομαι και εγώ την τιμή αυτή. Και επωμίζομαι την υποχρέωση να συνεχίσω τη διακονία μου όσο νοιώθω χρήσιμος και ικανός.
Οι τιμητικές αυτές εκδηλώσεις με οδηγούν σε ανασκόπηση της ιερατικής μου πορείας και με νοσταλγία με κρατούν στους σταθμούς αυτής της διαδρομής.
Θυμάμαι την εις Διάκονο χειροτονία μου στις 4 Φεβρουαρίου 1962 και την εις Πρεσβύτερο, την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 1965, από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Παροναξίας Επιφάνιο. Με διόρισε στο Μητροπολιτικό ναό της Ζωοδόχου Πηγής Νάξου και Γραμματέα της Μητροπόλεώς του. Απολάμβανα και εγώ και η οικογένειά μου της απέραντης εύνοιας και στοργής του. Δεν ξεχνώ την αγάπη και το ενδιαφέρον του. Με ευγνωμοσύνη τον μνημονεύω. Μένει ανεξίτηλο στη θύμηση μου το παράδειγμά του, το παράστημά του, η φιλακόλουθη καθημερινότητά του και το υπέροχο και μοναδικό λειτουργικό του ύφος. Κοντά του έμαθα την ήρεμη λειτουργική κίνηση, συμπεριφορά και ακρίβεια και από τη θέση τoυ γραμματέως και το πλούσιο αρχείο της Μητροπόλεώς του τη λειτουργία Μητροπολιτικού γραφείου. Για χάρη του παρακαλώ καθημερινά τον Κύριο της ζωής και του θανάτου, τον Χριστό και Θεό μας: «Κύριε επί της γης εν τη εκκλησία σου λειτουργόν αυτόν κατέστησας, ούτω και εν τω ουρανίω σου θυσιαστηρίω ανάδειξον Κύριε. Επί ανθρώπων πνευματική αξία κατακοσμήσας, επί αγγέλων τη ση δόξη ακατάκριτον πρόσδεξαι».
Δεν ξεχνώ τη μετάθεσή μου, το έτος 1972, στην ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών με ευνοϊκή αποδοχή της αιτήσεώς μου από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κυρό Ιερώνυμο Α΄ και πρώτο στο ενδιαφέρον και την πρόνοια για τον εφημεριακό κλήρο.
Δε λησμονώ τη μετάθεσή μου στη Μητρόπολη Νέας Σμύρνης το έτος 1975 με τη συμπαράσταση του αοιδίμου Μητροπολίτη αυτής κυρού Χρυσοστόμου, εκείνου που έμεινε στην ιστορία ως ο Επίσκοπος της Αγάπης.
Θυμάμαι πάντα την ενορία και τους ενορίτες της αγίας Παρασκευής που τους διακόνησα τα έτη 1975 μέχρι 1980.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το Ναό και τους χριστιανούς του αγίου Σώστη, που ήμουν κοντά τους τα έτη 1980 μέχρι 2004 και θα αγαπώ όσο χρόνο μου δώσει ο Θεός την εκκλησία και τους εκκλησιαζόμενους στην αγία Φωτεινή, στην οποία με διόρισε η αγάπη σας.
Σεβασμιώτατε, μου δώσατε κυρίως την ευκαιρία να γνωρίσω, να αγαπήσω και να εμπιστεύομαι την αγία Φωτεινή. Έγινε η Κυρά μου. Με εμπνέει και με οδηγεί στα καθήκοντα μου και είναι πρόθυμη να με συμβουλεύει με σημεία και συμπτώσεις. Γι’ αυτό κι εγώ με περισσή απλότητα και αφέλεια την παρακαλώ, την ρωτώ, την εμπιστεύομαι.
Όμως, μαζί με τις νοσταλγίες αυτές, τα έργα, τις φιλοφρονήσεις και την αγάπη των χριστιανών, έρχεται στο νου μου και ο λόγος του σοφού Σολομώντα (ΣΣ 4,8) ότι «τίμιον γήρας ου το πολυχρόνιον ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται, πολιά δε εστί φρόνησις ανθρώποις και ηλικία γήρως βίος ακηλίδωτος», δηλαδή τα γηρατειά δεν τα κάνουν τιμημένα και αξιοσέβαστα τα πολλά χρόνια και τα άσπρα μαλλιά, αλλά η σύνεση, η αγία ζωή και ο ακηλίδωτος βίος. Γι’ αυτό ελέγχομαι: Το πεντηκονταετές έργο μου μπορεί να ήταν αρεστό στους ανθρώπους, δε γνωρίζω όμως αν ήταν αρεστό στο Θεό. Στην κάλυψη αυτού του ελλείμματος ευχηθείτε να επικεντρωθεί το υπόλοιπο της διακονίας μου.
Σας ευχαριστώ για την τιμητική αυτή εκδήλωση, για τα καλά σας λόγια και ακόμη σας ευχαριστώ για τη συμπαράστασή σας στο έργο μου. Με εκπλήσσετε με την ισορροπία που κατορθώνετε στις σχέσεις μας. Σχέσεις προϊσταμένου - υφισταμένου, Επισκόπου – συνεργάτη, μέτρο με το οποίο ρυθμίζετε αρμονικά τη συνεργασία μας στα θέματα που αφορούν τη διοίκηση και διαχείριση του Ιερού Ναού. Με το μέτρο αυτό περιορίζονται τα λάθη και θάλλει η κοινή προσπάθεια συντήρησης, εξωραϊσμού και ανακαίνισης του πάνσεπτου Ναού της Αγίας Φωτεινής, για τη δόξα του Θεού και την οικοδομή των πιστών.
Και πάλι βαθύτατα Σας ευχαριστώ και εύχομαι να είναι τα έτη Σας πολλά και ευλογημένα».