Α΄ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ μέ θέμα: Ὁ καλός Ποιμήν (Ἰωάν. 10,1-18)
Α΄ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ
μέ θέμα: Ὁ καλός Ποιμήν (Ἰωάν. 10,1-18)
Πραγματοποιήθηκε τήν Πέμπτη 20 Ὀκτωβρίου στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Σώστη (λεωφ. Συγγροῦ) ἡ δεύτερη Ἱερατική Σύναξη γιά τούς Κληρικούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης. Κατά τήν ἀρχική αὐτή Σύναξη ὁμιλητής ἦταν ὁ Πανοσ. Ἀρχιμανδρίτης π. Βασίλειος Τζοβλᾶς. Θέμα τῆς εἰσηγήσεώς του ἦταν ἡ παρουσίαση καί ἡ ἐμβάθυνση στήν ὁμιλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου, τό Α΄ μέρος τῆς σχετικῆς περικοπῆς τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων (κεφ. 20, 17-28).
Ἐξαρχῆς ὁ σεβάσμιος π. Βασίλειος τόνισε ὅτι ἡ ὁμιλία αὐτή πρός τούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου ἀποτελεῖ τόν καταστατικό – ποιμαντικό χάρτη γιά τούς ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας, διότι συνιστᾶ ὄντως ἕνα θεμελιῶδες ποιμαντικό κείμενο. Σημείωσε ἐπίσης ὅτι ἡ ἔκφραση «μετεκαλέσατο τούς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας» (Πράξ. 20,17) ἀναφέρεται ὄχι μόνο στούς πρεσβυτέρους ἀλλά καί στούς ἐπισκόπους, ἀφοῦ πρόκειται γιά ὅρους ἐναλλασσόμενους. Â
Κατά τήν περιοδεία τοῦ ἀποστόλου Παύλου στήν Ἀσία, παρόλο πού χαρακτηρίστηκε ἐπώδυνος καί σωτήριος, ὁ ἴδιος ἦταν ἐφοδιασμένος μέ τήν πίστη καί τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἐπιδίωκε νά μυήσει πρεσβυτέρους καί ἐπισκόπους στό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, ξεκίνησε ὁ Παῦλος μέ πολλά προσόντα, κυρίως μέ ἀκράδαντη πίστη.
Ἡ φράση «δουλεύων τῷ Κυρίῳ μετά πάσης ταπεινοφροσύνης καί πολλῶν δακρύων (στ. 19) φανερώνει ὅτι ὁ Ἀπόστολος πονοῦσε γιά τό ἔργο του, εἶχε πόθο καί ἐνδιαφέρον, ἔχοντας ἐπιστρατεύσει ὅλες τίς δυνάμεις του στή διάδοση τῶν χριστιανικῶν ἀρχῶν. Γι’ αὐτό καλούμαστε κι ἐμεῖς οἱ σημερινοί ποιμένες νά εἴμαστε ἐπαρκῶς ἐφοδιασμένοι καί καταρτισμένοι μέ τίς χριστιανικές ἀλήθειες. Ἐκεῖνος ἀπέβλεπε νά μυήσει τούς ἀκροατές του στή χριστιανική διδασκαλία, ἔχοντας μεγάλη συναίσθηση τῆς ἀποστολῆς του αὐτῆς.
Αὐτή ἡ ἀποστολή δέν ἐμποδίστηκε ἀπό «τάς ἐπιβουλάς τῶν Ἰουδαίων», δηλ. ἀπό τούς ἐχθρικά διακείμενους Ἰουδαίους. Ἀντίθετα, ἄφησε παράδειγμα μιμήσεως. Τό ἔργο του παραμένει καί ἀποτελεῖ καί γιά μᾶς σήμερα παράδειγμα, ὥστε ὡς ποιμένες νά εἴμαστε πάνοπλοι, κατά τήν παύλεια προτροπή «ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 6,11). Αὐτό σημαίνει ὅτι ὀφείλουμε νά ἀφιερώνουμε χρόνο γιά τήν ὁλοκλήρωση τῆς καταρτίσεώς μας, ἡ ὁποία ἔχει ἀρχή ἀλλά δέν ἔχει τέλος. Ἔτσι, θά ἀναδειχθοῦμε καλοί ποιμένες στό ἔργο μας ὡς ἱεραποστόλων μέσα στήν ἐποχή πού δραστηριοποιούμεθα.
Ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τό λόγο του ὁ σεβαστός π. Βασίλειος, ὁ Σεβασμιώτατος ἐξέφρασε τίς εὐχαριστίες του γιά τόν ἐποικοδομητικό σχολιασμό τῆς θαυμάσιας αὐτῆς περικοπῆς (Πράξ. 20, 17-28). Ὁ ἴδιος ἐπίσης διευκρίνισε καί τό νόημα δύο στίχων πού ζητήθηκε ἀπό τούς συμμετέχοντες ἱερεῖς: «Οὐδενός λόγον ποιοῦμαι οὐδέ ἔχω τὴν ψυχήν μου τιμίαν ἐμαυτῷ, ὡς τελειῶσαι τόν δρόμον μου μετά χαρᾶς καί τήν διακονίαν ἥν ἔλαβον παρά τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ» (στ. 24) καί «διό μαρτύρομαι ὑμῖν ἐν τῇ σήμερον ἡμέρᾳ ὅτι καθαρός ἐγώ ἀπό τοῦ αἵματος πάντων» (στ. 26).
Ὑποβλήθηκαν ἀκόμη διευκρινιστικά ἐρωτήματα καί ἔγιναν τοποθετήσεις ἀπό τόν Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Χριστοφόρο Νάνο, ἀπό τούς π. Ἀθανάσιο Διονυσόπουλο, π. Σπυρίδωνα Χριστόπουλο, π. Δημήτριο Λακαφώση, π. Ἀθανάσιο Καλογήρου καί ἀπό τόν Αἰδεσ. Πρωτοπρ. π. Δημοσθένη Παπακωστόπουλο, ὁ ὁποῖος τόνισε τήν ἠθική δύναμη τοῦ παραδείγματος καί τήν ἐπικαιροποίηση τοῦ μηνύματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἐν κατακλεῖδι ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών ἐπισήμανε στήν Ἱερατική Σύναξη τή σπουδαιότητα τοῦ στίχου Πράξ. 20,17: «Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τήν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος». Καί κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, «ταῦτα λέγει, οὐκ ἐπειδή προτιμοτέρα ἡ ἡμετέρα σωτηρία τοῦ ποιμνίου, ἀλλ’ ἐπειδή, ὅταν ἑαυτοῖς προσέχωμεν, τότε καί τό ποίμνιον κερδαίνει» (Ὑπόμνημα εἰς τάς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁμιλ. 44, 2. PG 60, 310).