22 Νοε2012
Γ΄ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ
Γ΄ ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ
μέ θέμα: Τό Γ΄ κεφ. τῆς πρός Τίτον Ἐπιστολῆς
τοῦ ἀποστόλου Παύλου
μέ θέμα: Τό Γ΄ κεφ. τῆς πρός Τίτον Ἐπιστολῆς
τοῦ ἀποστόλου Παύλου
Πραγματοποιήθηκε τήν Πέμπτη 15 Νοεμβρίου στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Σώστη (λεωφ. Συγγροῦ) ἡ τρίτη Ἱερατική Σύναξη γιά τούς Κληρικούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης. Στή Σύναξη αὐτή ὁμιλητής ἦταν ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Σταθακόπουλος, Προϊστάμενος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Παλαιοῦ Φαλήρου. Θέμα τῆς εἰσηγήσεώς του ἦταν ἡ παρουσίαση καί ἡ ἐμβάθυνση στό Γ΄ κεφ. τῆς πρός Τίτον Ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου.
Προτοῦ ὁ ὁμιλητής ἀναφερθεῖ στό θέμα του, εἶπε εἰσαγωγικῶς ὅτι «μετά φόβου καί προσευχῆς» θά προχωρήσει νά ἐξετάσει τό ἱερό κείμενο. Ἐν συνεχείᾳ πρότεινε τή θεματική διαίρεση τοῦ ἐν λόγῳ κεφαλαίου σέ τρεῖς θεματικές ἑνότητες: α) στίχοι 1-7: ὁ χριστιανός στήν κοινωνία. β) στ. 8-11: ἡ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν. Καί γ) στ. 12-15: ἐπίλογος.
Γιατί κι ἐμεῖς, συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρός τόν Τίτο, ἤμασταν κάποτε ἄμυαλοι, ἀπείθαρχοι, πλανεμένοι, ὑποδουλωμένοι σέ κάθε λογῆς ἐπιθυμίες καί ἡδονές· ζούσαμε μέσα στήν κακία καί στό φθόνο· ἤμασταν μισητοί καί μισούσαμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ὅταν ὅμως ὁ σωτήρας μας ὁ Θεός φανέρωσε τήν καλοσύνη του καί τήν ἀγάπη του στούς ἀνθρώπους, μᾶς ἔσωσε, ὄχι γιά τά καλά ἔργα πού τυχόν κάναμε ἐμεῖς, ἀλλά γιατί μᾶς σπλαχνίστηκε. Μᾶς ἔσωσε μέ τό βάπτισμα τῆς ἀναγέννησης καί τῆς ἀνανέωσης πού χαρίζει τό Ἅγιο Πνεῦμα, που τό σκόρπισε πλούσια πάνω μας διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτήρα μας, γιά νά δικαιωθοῦμε μέ τή δική του χάρη καί νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή, πού τήν προσδοκοῦμε.
Στή δεύτερη ἑνότητα τό κύριο θέμα εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν. Λέγει ὁ Παῦλος ὅτι αὐτά τά λόγια, πού γράφει στόν Τίτο, εἶναι ἀληθινά καί τονίζει: Θέλω νά τά βεβαιώνεις μέ τήν προσωπική σου μαρτυρία, ὥστε ὅσοι ἔχουν πιστέψει στό Θεό νά φροντίζουν νά πρωτοστατοῦν σέ καλά ἔργα. Αὐτά εἶναι τά καλά καί τά χρήσιμα στούς ἀνθρώπους. Ἀπό τό ἄλλο μέρος, ὀφείλει ὁ Τίτος νά ἀποφεύγει τίς ἀνόητες ἀναζητήσεις σέ γενεαλογικούς καταλόγους, τίς φιλονικίες καί τίς διαμάχες γύρω ἀπό τίς διατάξεις τοῦ ἰουδαϊκοῦ νόμου, γιατί ὅλα αὐτά εἶναι ἀνώφελα καί μάταια. Ἐπίσης, τόν ἄνθρωπο πού ἀκολουθεῖ πλανερές διδασκαλίες νά τόν συμβουλεύει ὁ Τίτος μιά δυό φορές, κι ἄν δέν ἀκούσει, νά τόν ἀφήνει, μέ τή βεβαιότητα πώς αὐτός ἔχει πιά διαστραφεῖ καί ἁμαρτάνει, καταδικάζοντας ἔτσι ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του.
Στόν Ἐπίλογο τοῦ Γ΄ κεφαλαίου καί ὁλόκληρης τῆς Ἐπιστολῆς, ὁ ἀπ. Παῦλος τοῦ γράφει: Ὅταν θά τοῦ στείλω τόν Ἀρτεμά ἤ τόν Τυχικό, νά ἔρθει τό συντομότερο γιά νά τόν συναντήσει στή Νικόπολη, γιατί ἐκεῖ ὁ Παῦλος ἀποφάσισε νά περάσει τό χειμώνα. Τόν Ζηνά τό νομικό καί τόν Ἀπολλώ, νά τούς ἐφοδιάσει ὁ Τίτος πλουσιοπάροχα μέ ὅ,τι χρειάζονται γιά τό ταξίδι τους, ὥστε νά μήν τούς λείψει τίποτα. Ἄς μαθαίνουν καί οἱ δικοί μας νά πρωτοστατοῦν σέ καλά ἔργα, γιά ν’ ἀντιμετωπίζουν τίς ἐπείγουσες ὑλικές ἀνάγκες, ὥστε ἡ ζωή τους νά μήν εἶναι ἄκαρπη. Χαιρετοῦν τόν Τίτο ὅλοι ὅσοι εἶναι μαζί μέ τόν Παῦλο. Νά χαιρετήσει κι ὁ Τίτος τούς πιστούς πού ἀγαποῦν τόν Παῦλο. Ἡ χάρη νά εἶναι μαζί μέ ὅλους τους.
Προτοῦ ὁ ὁμιλητής ἀναφερθεῖ στό θέμα του, εἶπε εἰσαγωγικῶς ὅτι «μετά φόβου καί προσευχῆς» θά προχωρήσει νά ἐξετάσει τό ἱερό κείμενο. Ἐν συνεχείᾳ πρότεινε τή θεματική διαίρεση τοῦ ἐν λόγῳ κεφαλαίου σέ τρεῖς θεματικές ἑνότητες: α) στίχοι 1-7: ὁ χριστιανός στήν κοινωνία. β) στ. 8-11: ἡ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν. Καί γ) στ. 12-15: ἐπίλογος.
*
Στήν πρώτη ἑνότητα, ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει τόν ἀγαπητό συνεργάτη του Τίτο νά θυμίζει στούς πιστούς νά ὑποτάσσονται στούς ἄρχοντες καί σ’ αὐτούς πού ἀσκοῦν τήν ἐξουσία, νά πειθαρχοῦν, νά εἶναι ἕτοιμοι γιά κάθε καλό ἔργο, νά μήν κακολογοῦν κανένα, νά εἶναι εἰρηνικοί, ἀνεξίκακοι καί νά δείχνουν σέ κάθε περίσταση πραότητα πρός ὅλους τους ἀνθρώπους.Γιατί κι ἐμεῖς, συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρός τόν Τίτο, ἤμασταν κάποτε ἄμυαλοι, ἀπείθαρχοι, πλανεμένοι, ὑποδουλωμένοι σέ κάθε λογῆς ἐπιθυμίες καί ἡδονές· ζούσαμε μέσα στήν κακία καί στό φθόνο· ἤμασταν μισητοί καί μισούσαμε ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ὅταν ὅμως ὁ σωτήρας μας ὁ Θεός φανέρωσε τήν καλοσύνη του καί τήν ἀγάπη του στούς ἀνθρώπους, μᾶς ἔσωσε, ὄχι γιά τά καλά ἔργα πού τυχόν κάναμε ἐμεῖς, ἀλλά γιατί μᾶς σπλαχνίστηκε. Μᾶς ἔσωσε μέ τό βάπτισμα τῆς ἀναγέννησης καί τῆς ἀνανέωσης πού χαρίζει τό Ἅγιο Πνεῦμα, που τό σκόρπισε πλούσια πάνω μας διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτήρα μας, γιά νά δικαιωθοῦμε μέ τή δική του χάρη καί νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή, πού τήν προσδοκοῦμε.
Στή δεύτερη ἑνότητα τό κύριο θέμα εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν. Λέγει ὁ Παῦλος ὅτι αὐτά τά λόγια, πού γράφει στόν Τίτο, εἶναι ἀληθινά καί τονίζει: Θέλω νά τά βεβαιώνεις μέ τήν προσωπική σου μαρτυρία, ὥστε ὅσοι ἔχουν πιστέψει στό Θεό νά φροντίζουν νά πρωτοστατοῦν σέ καλά ἔργα. Αὐτά εἶναι τά καλά καί τά χρήσιμα στούς ἀνθρώπους. Ἀπό τό ἄλλο μέρος, ὀφείλει ὁ Τίτος νά ἀποφεύγει τίς ἀνόητες ἀναζητήσεις σέ γενεαλογικούς καταλόγους, τίς φιλονικίες καί τίς διαμάχες γύρω ἀπό τίς διατάξεις τοῦ ἰουδαϊκοῦ νόμου, γιατί ὅλα αὐτά εἶναι ἀνώφελα καί μάταια. Ἐπίσης, τόν ἄνθρωπο πού ἀκολουθεῖ πλανερές διδασκαλίες νά τόν συμβουλεύει ὁ Τίτος μιά δυό φορές, κι ἄν δέν ἀκούσει, νά τόν ἀφήνει, μέ τή βεβαιότητα πώς αὐτός ἔχει πιά διαστραφεῖ καί ἁμαρτάνει, καταδικάζοντας ἔτσι ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του.
Στόν Ἐπίλογο τοῦ Γ΄ κεφαλαίου καί ὁλόκληρης τῆς Ἐπιστολῆς, ὁ ἀπ. Παῦλος τοῦ γράφει: Ὅταν θά τοῦ στείλω τόν Ἀρτεμά ἤ τόν Τυχικό, νά ἔρθει τό συντομότερο γιά νά τόν συναντήσει στή Νικόπολη, γιατί ἐκεῖ ὁ Παῦλος ἀποφάσισε νά περάσει τό χειμώνα. Τόν Ζηνά τό νομικό καί τόν Ἀπολλώ, νά τούς ἐφοδιάσει ὁ Τίτος πλουσιοπάροχα μέ ὅ,τι χρειάζονται γιά τό ταξίδι τους, ὥστε νά μήν τούς λείψει τίποτα. Ἄς μαθαίνουν καί οἱ δικοί μας νά πρωτοστατοῦν σέ καλά ἔργα, γιά ν’ ἀντιμετωπίζουν τίς ἐπείγουσες ὑλικές ἀνάγκες, ὥστε ἡ ζωή τους νά μήν εἶναι ἄκαρπη. Χαιρετοῦν τόν Τίτο ὅλοι ὅσοι εἶναι μαζί μέ τόν Παῦλο. Νά χαιρετήσει κι ὁ Τίτος τούς πιστούς πού ἀγαποῦν τόν Παῦλο. Ἡ χάρη νά εἶναι μαζί μέ ὅλους τους.
*
Ἡ ὅλη ἐπεξεργασία καί παρουσίαση τοῦ Γ΄ κεφ. τῆς πρός Τίτον ἐπιστολῆς ἀπό τόν Αἰδεσιμολογιώτατο π. Σταθακόπουλο ἦταν πρωτότυπη, μέ ἔντονο τόν προσωπικό του χαρακτήρα. Ἔκανε ἰδιαίτερη ἀναφορά στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας (Μέγα Βασίλειο, Μέγα Ἀθανάσιο, ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, ὅσιο Νικόδημο Ἁγιορείτη, κ.ἄ.) καί στό ζήτημα τῆς αἵρεσης καί τῆς ἀντιμετωπίσεώς της. Ὁ Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας ἐξέφρασε τίς εὐχαριστίες του πρός τόν ὁμιλητή καί ἐν συνεχείᾳ ἔγιναν τοποθετήσεις ἀπό τούς συμμετέχοντες ἱερεῖς. Τόν λόγο ἔλαβαν ὁ π. Σπυρ. Χριστόπουλος, ὁ π. Δημοσθένης Παπακωστόπουλος, ὁ π. Βασ. Γιαννάκας κ.ἄ., ἐνῶ ἐνδιαφέρουσα συζήτηση προκάλεσε ἡ θέση τοῦ ἀποστ. Παύλου, «νά θυμίζει ὁ Τίτος στούς πιστούς νά ὑποτάσσονται στούς ἄρχοντες καί σ’ αὐτούς πού ἀσκοῦν τήν ἐξουσία, νά πειθαρχοῦν, νά εἶναι ἕτοιμοι γιά κάθε καλό ἔργο». Ἡ Ἱερατική Σύναξη ἔκλεισε μέ τήν ἐκτενή καί ἐμπεριστατωμένη τοποθέτηση ἐπί τοῦ ἐν λόγῳ θέματος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας.