26 Φεβ2012
ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!
ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ!
Στίς 27 Φεβρουαρίου ἀρχίζει ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. ΣΥΜΕΩΝ ἀπηύθυνε πρός τό πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας τήν Ἐγκύκλιο πού ἀκολουθεῖ.
«Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
TO ΣTAΔIO ἀποτελεῖ τόν χῶρο ὅπου οἱ ἄνθρωποι γυμνάζουμε τό σῶμα μας καί ἀσκούμαστε στά διάφορα ἀθλήματα. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στήν ὁποία ἀπό αὔριο εἰσερχόμαστε, ἀποτελεῖ τό στάδιο τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα ἡμῶν τῶν χριστιανῶν. Κατά τή διάρκειά της οἱ πιστοί γυμνάζουμε τόν ἑαυτό μας «πρός εὐσέβειαν» κατά τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Α’ Τιμ. 4, 7-8). Ἀγωνιζόμαστε νά πλησιάσουμε περισσότερο τόν Κύριό μας. Νά κατακτήσουμε τίς χριστιανικές ἀρετές. Νά βιώσουμε τήν ἄρρητη ὀμορφιά τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ὀφείλουμε ν᾽ ἀγωνιζόμαστε; Στόν τρόπο αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα ἀναφέρεται ὁ Κύριος στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Τρία εἶναι τά σημεῖα τά ὁποῖα ὑπογραμμίζει· τά ὅπλα, θά λέγαμε, μέ τά ὁποῖα ὁπλισμένοι θά πρέπει ν᾽ ἀγωνιζόμαστε.
Ποιά εἶναι τά πνευματικά αὐτά ὅπλα; Τό πρῶτο εἶναι ἡ συγχωρητικότητα. Τό δεύτερο ἡ νηστεία. Καί τό τρίτο ἡ ἐλεημοσύνη. Στό πρῶτο, τήν συγχωρητικότητα, θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ἑστιάσουμε γιά λίγο τήν προσοχή μας.
TO ΣTAΔIO ἀποτελεῖ τόν χῶρο ὅπου οἱ ἄνθρωποι γυμνάζουμε τό σῶμα μας καί ἀσκούμαστε στά διάφορα ἀθλήματα. Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στήν ὁποία ἀπό αὔριο εἰσερχόμαστε, ἀποτελεῖ τό στάδιο τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα ἡμῶν τῶν χριστιανῶν. Κατά τή διάρκειά της οἱ πιστοί γυμνάζουμε τόν ἑαυτό μας «πρός εὐσέβειαν» κατά τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Α’ Τιμ. 4, 7-8). Ἀγωνιζόμαστε νά πλησιάσουμε περισσότερο τόν Κύριό μας. Νά κατακτήσουμε τίς χριστιανικές ἀρετές. Νά βιώσουμε τήν ἄρρητη ὀμορφιά τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
ΜΕ ΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ὀφείλουμε ν᾽ ἀγωνιζόμαστε; Στόν τρόπο αὐτοῦ τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα ἀναφέρεται ὁ Κύριος στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Τρία εἶναι τά σημεῖα τά ὁποῖα ὑπογραμμίζει· τά ὅπλα, θά λέγαμε, μέ τά ὁποῖα ὁπλισμένοι θά πρέπει ν᾽ ἀγωνιζόμαστε.
Ποιά εἶναι τά πνευματικά αὐτά ὅπλα; Τό πρῶτο εἶναι ἡ συγχωρητικότητα. Τό δεύτερο ἡ νηστεία. Καί τό τρίτο ἡ ἐλεημοσύνη. Στό πρῶτο, τήν συγχωρητικότητα, θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ἑστιάσουμε γιά λίγο τήν προσοχή μας.
* * *
ΜΑΣ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ σήμερα ὁ Κύριος : «Ἐάν συγχωρήσετε τούς ἀνθρώπους γιά τά παραπτώματά τους, θά σᾶς συγχωρήσει κι ἐσᾶς ὁ οὐράνιος Πατέρας σας».
Ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κοντά στά ἄλλα, εἶναι καί περίοδος μετανοίας. Περισσότερο ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη περίοδο, κατά τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς συγχωρήσει. Προσερχόμαστε στό μυστήριο τῆς Μετανοίας. Ἐξομολογούμαστε τά ἁμαρτήματά μας. Καί ἱκετεύουμε τόν φιλάνθρωπο Κύριο νά μᾶς χαρίσει τήν ἄφεση.
ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ὅμως τή θεία συγχώρηση γιά τά παραπτώματά μας — τά πολλά ἤ λίγα, τά μικρά ἤ μεγάλα ἁμαρτήματά μας —, ὁ Κύριος θέτει ἕναν ὅρο· μιά βασική προϋπόθεση, χωρίς τήν ὁποία ὁ οὐράνιος Πατέρας μας δέν μᾶς συγχωρεῖ. Ποιά εἶναι αὐτή ἡ προϋπόθεση; Νά συγχωρήσουμε κι ἐμεῖς τούς συνανθρώπους μας γιά ὅ,τι κακό ἔπραξαν εἰς βάρος μας.
Ο ΟΥΣΙΩΔΗΣ ὅρος πού ὁρίζει ὁ Κύριος εἶναι καί λογικός καί δίκαιος. Δέν μποροῦμε, δέν δικαιούμαστε νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς συγχωρήσει, ὅταν ἐμεῖς ἀρνούμαστε νά συγχωρήσουμε τούς ἄλλους. Πού σημαίνει ὅτι στήν καρδιά μας φωλιάζει τό σαράκι τῆς μνησικακίας. Καί ὅταν μνησικακοῦμε γιά τυχόν λάθη, παραλείψεις ἤ ἀκόμη καί ἀδικίες πού μᾶς προκάλεσαν συνάνθρωποί μας καί δέν θέλουμε νά τούς συγχωρήσουμε γι᾽ αὐτά, τότε δέν δικαιούμαστε νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά συγχωρήσει καί τά δικά μας ἁμαρτήματα. Κατά τήν Κυριακή προσευχή πού μᾶς δίδαξε ὁ Χριστός μας, Τόν ἱκετεύουμε νά μᾶς χαρίσει τά χρέη τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὅπως κι ἐμεῖς συγχωροῦμε ἐκείνους πού εἶναι χρεῶστες μας γιά ὁποιοδήποτε κακό μᾶς ἔκαναν.
ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ὀφείλουμε νά εἴμαστε μακρόθυμοι καί ἀνεξίκακοι. Νά δείχνουμε καλωσύνη καί συγχωρητικότητα. Νά ἔχουμε μεγάλη καί πλατιά καρδιά. Μόνο ἄν συγχωροῦμε, συγχωρεῖ κι ἐμᾶς ὁ Θεός. Μόνο ἄν ἐλεοῦμε τούς ἄλλους, δικαιούμαστε κι ἐμεῖς νά ἐλπίζουμε στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας.
Ἐδῶ βρίσκεται τό μεγαλεῖο τοῦ Εὐαγγελίου καί τό ἡρωικό πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Μαθητές Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαποῦμε τούς πάντες καί δέν ἐπιτρέπουμε στήν κακία καί τό μίσος νά εἰσβάλει καί νά δηλητηριάσει τήν καρδιά μας. Ὁ ἀληθινός χριστιανός δέν κρατᾶ κακία στήν καρδιά του γιά κανένα. Ἀγαπᾶ ἀκόμη κι αὐτούς πού τόν ἐχθρεύονται. Ἀνέχεται καί ὑπομένει στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καί συγχωρεῖ μεγαλόκαρδα ὅσους τόν πικραίνουν καί τόν ἀδικοῦν.
Ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κοντά στά ἄλλα, εἶναι καί περίοδος μετανοίας. Περισσότερο ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη περίοδο, κατά τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς συγχωρήσει. Προσερχόμαστε στό μυστήριο τῆς Μετανοίας. Ἐξομολογούμαστε τά ἁμαρτήματά μας. Καί ἱκετεύουμε τόν φιλάνθρωπο Κύριο νά μᾶς χαρίσει τήν ἄφεση.
ΓΙΑ ΝΑ ΛΑΒΟΥΜΕ ὅμως τή θεία συγχώρηση γιά τά παραπτώματά μας — τά πολλά ἤ λίγα, τά μικρά ἤ μεγάλα ἁμαρτήματά μας —, ὁ Κύριος θέτει ἕναν ὅρο· μιά βασική προϋπόθεση, χωρίς τήν ὁποία ὁ οὐράνιος Πατέρας μας δέν μᾶς συγχωρεῖ. Ποιά εἶναι αὐτή ἡ προϋπόθεση; Νά συγχωρήσουμε κι ἐμεῖς τούς συνανθρώπους μας γιά ὅ,τι κακό ἔπραξαν εἰς βάρος μας.
Ο ΟΥΣΙΩΔΗΣ ὅρος πού ὁρίζει ὁ Κύριος εἶναι καί λογικός καί δίκαιος. Δέν μποροῦμε, δέν δικαιούμαστε νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς συγχωρήσει, ὅταν ἐμεῖς ἀρνούμαστε νά συγχωρήσουμε τούς ἄλλους. Πού σημαίνει ὅτι στήν καρδιά μας φωλιάζει τό σαράκι τῆς μνησικακίας. Καί ὅταν μνησικακοῦμε γιά τυχόν λάθη, παραλείψεις ἤ ἀκόμη καί ἀδικίες πού μᾶς προκάλεσαν συνάνθρωποί μας καί δέν θέλουμε νά τούς συγχωρήσουμε γι᾽ αὐτά, τότε δέν δικαιούμαστε νά ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά συγχωρήσει καί τά δικά μας ἁμαρτήματα. Κατά τήν Κυριακή προσευχή πού μᾶς δίδαξε ὁ Χριστός μας, Τόν ἱκετεύουμε νά μᾶς χαρίσει τά χρέη τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὅπως κι ἐμεῖς συγχωροῦμε ἐκείνους πού εἶναι χρεῶστες μας γιά ὁποιοδήποτε κακό μᾶς ἔκαναν.
ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ὀφείλουμε νά εἴμαστε μακρόθυμοι καί ἀνεξίκακοι. Νά δείχνουμε καλωσύνη καί συγχωρητικότητα. Νά ἔχουμε μεγάλη καί πλατιά καρδιά. Μόνο ἄν συγχωροῦμε, συγχωρεῖ κι ἐμᾶς ὁ Θεός. Μόνο ἄν ἐλεοῦμε τούς ἄλλους, δικαιούμαστε κι ἐμεῖς νά ἐλπίζουμε στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας.
Ἐδῶ βρίσκεται τό μεγαλεῖο τοῦ Εὐαγγελίου καί τό ἡρωικό πνεῦμα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Μαθητές Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαποῦμε τούς πάντες καί δέν ἐπιτρέπουμε στήν κακία καί τό μίσος νά εἰσβάλει καί νά δηλητηριάσει τήν καρδιά μας. Ὁ ἀληθινός χριστιανός δέν κρατᾶ κακία στήν καρδιά του γιά κανένα. Ἀγαπᾶ ἀκόμη κι αὐτούς πού τόν ἐχθρεύονται. Ἀνέχεται καί ὑπομένει στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καί συγχωρεῖ μεγαλόκαρδα ὅσους τόν πικραίνουν καί τόν ἀδικοῦν.
* * *
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Ἀπό αὔριο ἀνοίγει τό στάδιο τοῦ πνευματικοῦ μας ἀγώνα, ἡ εὐλογημένη περίοδος τῆς ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἡ Μητέρας μας Ἐκκλησία μᾶς προσκαλεῖ νά εἰσέλθουμε σ᾽ αὐτήν μέ χαρά καί νά ἀγωνιστοῦμε μέ φιλοτιμία. Καί μέ τή βεβαιότητα ὅτι στό πλευρό μας θά βρίσκεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας· βοηθός καί σκεπαστής μας.
Ὅπλα μας, τά ὅπλα τοῦ Πνεύματος. Καί πρώτιστο, ἡ μακρόθυμη ἀγάπη πού ἀνέχεται καί συγχωρεῖ τούς ἄλλους.
Ἔτσι θά ἑλκύσουμε κι ἐμεῖς γιά τά δικά μας λάθη καί τίς δικές μας ἁμαρτίες τό ἔλεος καί τή συγχώρηση τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας. Καί στό τέρμα αὐτῆς τῆς εὐλογημένης περιόδου θ᾽ ἀξιωθοῦμε νά προσκυνήσουμε ἐπάξια τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας καί νά γίνουμε κοινωνοί τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς Του. Ἀμήν».
Ὅπλα μας, τά ὅπλα τοῦ Πνεύματος. Καί πρώτιστο, ἡ μακρόθυμη ἀγάπη πού ἀνέχεται καί συγχωρεῖ τούς ἄλλους.
Ἔτσι θά ἑλκύσουμε κι ἐμεῖς γιά τά δικά μας λάθη καί τίς δικές μας ἁμαρτίες τό ἔλεος καί τή συγχώρηση τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας. Καί στό τέρμα αὐτῆς τῆς εὐλογημένης περιόδου θ᾽ ἀξιωθοῦμε νά προσκυνήσουμε ἐπάξια τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας καί νά γίνουμε κοινωνοί τῆς ἀναστάσιμης χαρᾶς Του. Ἀμήν».