08 Μαρ2013
ΛΗΞΗ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ
ΛΗΞΗ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΞΕΩΝ
Τήν Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου, μετά τήν πραγματοποίηση καί τῆς δέκατης τρίτης συναντήσεως στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Σώστη, ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών ἔκλεισε τίς Ἱερατικές Συνάξεις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, χρονικῆς περιόδου 2012-2013.
Τά θέματα πού ἀπασχόλησαν τίς Ἱερατικές Συνάξεις ἦταν τά ἀκόλουθα: Τά τρία κεφάλαια τῆς «Πρός Τίτον» ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τό ἔργο «Ἀπολογητικός» τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, οἱ ἕξι λόγοι «Περί Ἱερωσύνης» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καί τέλος ὁ λόγος «Πρός τόν Ποιμένα» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου.
Στό τέλος τῆς Ἱερατικῆς Συνάξεως, ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε: «Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω τόν καλό Θεό, γιατί πράγματι μᾶς ἀξίωσε νά πραγματοποιήσουμε δεκατρεῖς ἐν συνόλῳ συναντήσεις, μέ τόν σχετικό κόπο, μέ τή σχετική θυσία, καί νά ἐπιχειρήσουμε ὅλοι, ἀπό ἐμέ ξεκινῶ, μιά προσπάθεια μαθητείας, ἀνάλογα μέ τίς δυνατότητες τοῦ καθενός μας, σέ αὐτά τά τρία ἀθάνατα πατερικά κείμενα, διά τῶν ὁποίων οἱ τρεῖς ἱερεῖς συγγραφεῖς ἐνεβάθυναν στό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης, τό μυστήριο πού καί ἐμεῖς ἀξιωθήκαμε νά δεχθοῦμε, καί τό ὁποῖο συνεχίζουμε χάριτι Κυρίου νά διακονοῦμε. Ὁ καθένας στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων του, τῶν χαρισμάτων του, τοῦ ζήλου του, τῆς προσπαθείας του, τοῦ ἀγώνα τόν ὁποῖο καταβάλλει.
»Σήμερα, αὐτός ὁ ζῆλος, κι αὐτός ὁ ἀγώνας, κι αὐτή ἡ προσπάθεια. Ὁ Θεός καί ἡ συνείδησή μας γνωρίζει τό μέτρο, τόν βαθμό. Θά ἤμουν ἰδιαίτερα εὐτυχής ἐάν αὔριο ἤ μεθαύριο, αὐτές οἱ συναντήσεις κι αὐτή ἡ προσπάθεια μαθητείας συνέτειναν νά ἀνέβει λιγάκι κάποιες γραμμές –δέν ὀνειρεύομαι καί δέν ὁραματίζομαι θεαματικές ἀνόδους– ἀλλά κάποιες γραμμές ὅπως τό θερμόμετρο ὅταν θερμομετρούμαστε, κάποιες γραμμές, ἄν θέλετε καί κάποιο βαθμό, μισό ἤ κι ἕναν ὁλόκληρο, κι ὁ ζῆλος, καί ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγώνας. Ἄν αὐτό γίνει, πατέρες μου, σημαίνει ὅτι ὁ κόπος καί ὁ χρόνος πού ἀφιερώσαμε, καί ἰδιαίτερα ὁ κόπος τῶν εἰσηγητῶν πού κατέβαλαν δέν πῆγε χαμένος. Κι αὐτό εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν καρδιά σέ ὅλους».
»Ἔφυγε, ὅπως γνωρίζετε, μέ τήν ἐπάρατη ἀσθένεια, τήν ὁποία ἐπάλεψε ἐπί μία πενταετία, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπό τό πάγκρεας. Ὁ καλός Θεός –ἐν ἀντιθέσει μέ τήν περίπτωση τοῦ πατρός Βασιλείου– παρέτεινε τό νῆμα τῆς ζωῆς του. Ἀξιώθηκε νά παντρέψει ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς ἀσθενείας του τά τέσσερα ἐκ τῶν πέντε παιδιῶν του, μόνο τό ἕνα ἔμεινε ἀκόμη κι ὁλοκληρώνει τίς σπουδές του. Ἀξιώθηκε, ἐπίσης, νά χαρεῖ καί τήν παρουσία τεσσάρων ἐγγονῶν, ἀλλά τελικά ὁ δρόμος ἦταν ἄνευ ἐπιστροφῆς. Τόν εἶδα γιά τελευταία φορά τήν περασμένη Κυριακή τό μεσημέρι μετά τή θεία Λειτουργία. Δευτέρα πρωί κατά τίς 6 ἐτελείωσε, καί τήν περασμένη Τρίτη εἴχαμε τήν ἐξόδιο ἀκολουθία του.
»Στήν προπερασμένη συνάντησή μας, ὄχι αὐτή τῆς περασμένης Κυριακῆς, πρό εἰκοσαημέρου περίπου, στό κρεβάτι καί πάλι ἀλλά σέ κατάσταση ἐπαρκοῦς ἐπικοινωνίας, μοῦ προσέφερε καί τό τελευταῖο βιβλίο του πού ἐξέδωσε, θά λέγαμε τό “κύκνειο ἄσμα”. Τό ἐπιγράφει “Τό τελευταῖο μυστήριο” καί ἀναφέρεται στή νεκρώσιμη ἀκολουθία καί στήν καύση τῶν νεκρῶν, καί ἐθεώρησα καλόν σήμερα νά σᾶς τό προσφέρω, καί παράλληλα νά σᾶς παρακαλέσω ὁσάκις τόν ἐνθυμεῖστε, ὅπως καί τόν πατέρα Γεώργιο πού προσφάτως “ἐχάσαμε” –τό “ἐχάσαμε” ἐντός εἰσαγωγικῶν, δέν εἶναι ρῆμα κατάλληλο στά χείλη τά δικά μας, ἱερωμένων δηλαδή καί πιστῶν ἀνθρώπων, ἀλλά τό χρησιμοποιοῦμε κι ἐμεῖς συμβατικά–, νά προσεύχεσθε καί ὑπέρ τῆς ἀναπαύσεως τοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ μας πατρός Δημητρίου».
Ἀκολούθως, ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών εὐχήθηκε σέ ὅλους τούς ἱερεῖς καλό Τριώδιο καί δύναμη πνευματική γιά τήν περίοδο αὐτή καί ἀκολούθησε μικρή δεξίωση στήν αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου. Στό τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών προσέφερε ὡς εὐλογία σέ ὅλους τούς συμμετέχοντες τό ἀνωτέρω βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ π. Δημητρίου Τζέρπου.
Τά θέματα πού ἀπασχόλησαν τίς Ἱερατικές Συνάξεις ἦταν τά ἀκόλουθα: Τά τρία κεφάλαια τῆς «Πρός Τίτον» ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τό ἔργο «Ἀπολογητικός» τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, οἱ ἕξι λόγοι «Περί Ἱερωσύνης» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καί τέλος ὁ λόγος «Πρός τόν Ποιμένα» τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου.
Στό τέλος τῆς Ἱερατικῆς Συνάξεως, ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών μεταξύ ἄλλων ἀνέφερε: «Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω τόν καλό Θεό, γιατί πράγματι μᾶς ἀξίωσε νά πραγματοποιήσουμε δεκατρεῖς ἐν συνόλῳ συναντήσεις, μέ τόν σχετικό κόπο, μέ τή σχετική θυσία, καί νά ἐπιχειρήσουμε ὅλοι, ἀπό ἐμέ ξεκινῶ, μιά προσπάθεια μαθητείας, ἀνάλογα μέ τίς δυνατότητες τοῦ καθενός μας, σέ αὐτά τά τρία ἀθάνατα πατερικά κείμενα, διά τῶν ὁποίων οἱ τρεῖς ἱερεῖς συγγραφεῖς ἐνεβάθυναν στό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης, τό μυστήριο πού καί ἐμεῖς ἀξιωθήκαμε νά δεχθοῦμε, καί τό ὁποῖο συνεχίζουμε χάριτι Κυρίου νά διακονοῦμε. Ὁ καθένας στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων του, τῶν χαρισμάτων του, τοῦ ζήλου του, τῆς προσπαθείας του, τοῦ ἀγώνα τόν ὁποῖο καταβάλλει.
»Σήμερα, αὐτός ὁ ζῆλος, κι αὐτός ὁ ἀγώνας, κι αὐτή ἡ προσπάθεια. Ὁ Θεός καί ἡ συνείδησή μας γνωρίζει τό μέτρο, τόν βαθμό. Θά ἤμουν ἰδιαίτερα εὐτυχής ἐάν αὔριο ἤ μεθαύριο, αὐτές οἱ συναντήσεις κι αὐτή ἡ προσπάθεια μαθητείας συνέτειναν νά ἀνέβει λιγάκι κάποιες γραμμές –δέν ὀνειρεύομαι καί δέν ὁραματίζομαι θεαματικές ἀνόδους– ἀλλά κάποιες γραμμές ὅπως τό θερμόμετρο ὅταν θερμομετρούμαστε, κάποιες γραμμές, ἄν θέλετε καί κάποιο βαθμό, μισό ἤ κι ἕναν ὁλόκληρο, κι ὁ ζῆλος, καί ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγώνας. Ἄν αὐτό γίνει, πατέρες μου, σημαίνει ὅτι ὁ κόπος καί ὁ χρόνος πού ἀφιερώσαμε, καί ἰδιαίτερα ὁ κόπος τῶν εἰσηγητῶν πού κατέβαλαν δέν πῆγε χαμένος. Κι αὐτό εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν καρδιά σέ ὅλους».
* * *
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών, προτοῦ προσφέρει ὡς εὐλογία στό τέλος τῆς Συνάξεώς μας τό βιβλίο τοῦ π. Δημητρίου Τζέρπου «Τό τελευταῖο μυστήριο», εἶπε ἐν εἴδη προοιμίου μεταξύ ἄλλων: «Ἀναφερόμαστε στόν πατέρα Δημήτριο Τζέρπο, τόν ὁποῖο –ἐνθυμεῖστε– εἴχαμε καί σέ μία ἐκ τῶν πρώτων συνάξεών μας εἰσηγητή. Εἶναι ἕνας κληρικός τῆς δικῆς μου ἡλικίας. Προσωπικῶς συνεδέθην μαζί του ἀπό τά φοιτητικά και οἰκοτροφιακά χρόνια στήν Ἀποστολική Διακονία, ὅπως εἶπα τό βράδυ τῆς ἀγρυπνίας τῆς Δευτέρας ἐνώπιον τῆς σωροῦ του, μέ μιά φιλία σαράντα ὀκτώ ὁλόκληρων χρόνων, ἀσκίαστη, ἀνέφελη, θερμή, οὕτως ὥστε ἀκόμη καί εἰς κάποια γραπτά κείμενά μας ὁ ἕνας νά ἀποκαλεῖ τόν ἄλλον ἰσάδελφο.»Ἔφυγε, ὅπως γνωρίζετε, μέ τήν ἐπάρατη ἀσθένεια, τήν ὁποία ἐπάλεψε ἐπί μία πενταετία, ἡ ὁποία ξεκίνησε ἀπό τό πάγκρεας. Ὁ καλός Θεός –ἐν ἀντιθέσει μέ τήν περίπτωση τοῦ πατρός Βασιλείου– παρέτεινε τό νῆμα τῆς ζωῆς του. Ἀξιώθηκε νά παντρέψει ἐπί τῶν ἡμερῶν τῆς ἀσθενείας του τά τέσσερα ἐκ τῶν πέντε παιδιῶν του, μόνο τό ἕνα ἔμεινε ἀκόμη κι ὁλοκληρώνει τίς σπουδές του. Ἀξιώθηκε, ἐπίσης, νά χαρεῖ καί τήν παρουσία τεσσάρων ἐγγονῶν, ἀλλά τελικά ὁ δρόμος ἦταν ἄνευ ἐπιστροφῆς. Τόν εἶδα γιά τελευταία φορά τήν περασμένη Κυριακή τό μεσημέρι μετά τή θεία Λειτουργία. Δευτέρα πρωί κατά τίς 6 ἐτελείωσε, καί τήν περασμένη Τρίτη εἴχαμε τήν ἐξόδιο ἀκολουθία του.
»Στήν προπερασμένη συνάντησή μας, ὄχι αὐτή τῆς περασμένης Κυριακῆς, πρό εἰκοσαημέρου περίπου, στό κρεβάτι καί πάλι ἀλλά σέ κατάσταση ἐπαρκοῦς ἐπικοινωνίας, μοῦ προσέφερε καί τό τελευταῖο βιβλίο του πού ἐξέδωσε, θά λέγαμε τό “κύκνειο ἄσμα”. Τό ἐπιγράφει “Τό τελευταῖο μυστήριο” καί ἀναφέρεται στή νεκρώσιμη ἀκολουθία καί στήν καύση τῶν νεκρῶν, καί ἐθεώρησα καλόν σήμερα νά σᾶς τό προσφέρω, καί παράλληλα νά σᾶς παρακαλέσω ὁσάκις τόν ἐνθυμεῖστε, ὅπως καί τόν πατέρα Γεώργιο πού προσφάτως “ἐχάσαμε” –τό “ἐχάσαμε” ἐντός εἰσαγωγικῶν, δέν εἶναι ρῆμα κατάλληλο στά χείλη τά δικά μας, ἱερωμένων δηλαδή καί πιστῶν ἀνθρώπων, ἀλλά τό χρησιμοποιοῦμε κι ἐμεῖς συμβατικά–, νά προσεύχεσθε καί ὑπέρ τῆς ἀναπαύσεως τοῦ ἀδελφοῦ καί συλλειτουργοῦ μας πατρός Δημητρίου».
Ἀκολούθως, ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών εὐχήθηκε σέ ὅλους τούς ἱερεῖς καλό Τριώδιο καί δύναμη πνευματική γιά τήν περίοδο αὐτή καί ἀκολούθησε μικρή δεξίωση στήν αἴθουσα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου. Στό τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών προσέφερε ὡς εὐλογία σέ ὅλους τούς συμμετέχοντες τό ἀνωτέρω βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ π. Δημητρίου Τζέρπου.