20 Οκτ2013
Ἔναρξη Ἱερατικῶν Συνάξεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας
Ε Ν Α Ρ Ξ Η Ι Ε Ρ Α Τ Ι Κ Ω Ν Σ Υ Ν Α Ξ Ε Ω Ν
τ ῆ ς Ἱ ε ρ ᾶ ς Μ η τ ρ ο π ό λ ε ώ ς μ α ς
τ ῆ ς Ἱ ε ρ ᾶ ς Μ η τ ρ ο π ό λ ε ώ ς μ α ς
Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἡ θεία λατρεία συνιστᾶ τό κέντρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί τήν πηγή ἁγιασμοῦ ὁλοκλήρου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι πρωτίστως καί κυρίως κοινωνία λατρείας. Ὁ χαρακτηρισμός παλαιότερα ἀπετέλεσε κατηγορία καί ψόγο εἰς βάρος τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό μερικούς ἑτεροδόξους. Κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες ὅμως εἶναι πολλοί πού ἀναγνωρίζουν τόν πνευματικό πλοῦτο τῆς ὀρθοδόξου λατρείας καί γι᾽ αὐτό τήν μελετοῦν μέ μεγάλο ἐνδιαφέρον.
Χρέος, ἑπομένως, καί δικό μας ἡ μελέτη καί ἡ ἐμβάθυνση στά τῆς λατρείας μας. Ὅσο ἐμβαθύνουμε στό θεολογικό νόημα τῶν διαφόρων πτυχῶν τῆς λειτουργικῆς μας ζωῆς τόσο περισσότερο κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι
* θά βιώνουμε ἐπί τό πνευματικότερον τά ὅσα τελοῦμε
* θά διεξάγουμε ἀκριβέστερα καί συνειδητά τά λειτουργικά μας καθήκοντα
* θά χειραγωγοῦμε τό ποίμνιό μας σέ μία συνειδητή συμμετοχή στή λειτουργική ζωή
* θά ἀποφεύγουμε τόν μεγάλο κίνδυνο πού παραμονεύει κάθε ὥρα καί κάθε στιγμή στήν ἄσκηση τῆς ἱερατικῆς διακονίας μας, πού εἶναι ἡ ἐξοικείωση, ἡ τυπολατρία, ὁ μηχανικός - ἐπαγγελματικός τρόπος διεξαγωγῆς τῆς θείας λατρείας, εἴτε Μυστήριο εἶναι αὐτό εἴτε κάποια ἱερή Ἀκολουθία.
* * *
Μή λησμονοῦμε αὐτό πού πιστεύει ἡ Ἐκκλησία μας γιά τή θεία λατρεία της, ὅτι δηλαδή εἰκονίζει καί ἐκφράζει τήν ἐν οὐρανοῖς λατρεία, τήν ὁποία προσφέρουν ἐν φόβῳ καί τρόμῳ οἱ ἄγγελοι πρός τόν Τριαδικό Θεό. Ἔτσι κι ἐμεῖς ὀφείλουμε νά λατρεύουμε «εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας» (Ἑβρ. 12,28). Καί ὅλα ὅσα ἀναφέρονται στήν ἐκκλησιαστική λατρεία νά γίνονται κατά τήν ἀποστολική σύσταση «εὐσχημόνως καί κατά τάξιν», πού σημαίνει μέ σεμνό καί ἱεροπρεπῆ τρόπο, μέ ἀκρίβεια καί εὐταξία (Α’ Κορ. 14,40).
Δέν καλλιεργοῦμε πνευματικά τούς ἀδελφούς μας μόνο μέ τό κήρυγμα καί τήν κατήχηση. Τόν οἰκοδομοῦμε ἐν Χριστῷ καί διαμέσου τῆς θείας λατρείας, ἡ ὁποία ζωογονεῖ πνευματικά τίς ψυχές, ὅταν βέβαια, ἐμεῖς οἱ λειτουργοί ζοῦμε καί συναισθανόμαστε αὐτά πού τελοῦμε. Καί τά τελοῦμε μέ εὐλάβεια καί σεμνότητα· χωρίς βιασύνη καί βαρεμάρα, ἀνούσια καί τυπικά. Ἀλλά καί χωρίς φανφάρες καί δῆθεν «βυζαντινή» μεγαλοπρέπεια, πού καταλήγει στήν ἐπίδειξη καί τόν ἐντυπωσιασμό, στοιχεῖα πού ἀποκαλύπτουν τήν κουφότητα ἡμῶν τῶν ἱερωμένων.
* * *
Μέ αὐτές τίς σκέψεις ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Συμεών ἀποφάσισε νά ἀφιερώσει τίς ἐφετινές Ἱερατικές Συνάξεις μας σέ τελετουργικά θέματα. Εἰδικότερα, τό γενικό θέμα τῶν Συνάξεων κατά τή φετινή περίοδο εἶναι ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας, τά Μυστήρια καί οἱ ἱερές Ἀκολουθίες της, ἐξεταζόμενα ἀπό τελετουργικῆς πλευρᾶς. Ἡ ἐπεξεργασία καί ἡ παρουσίαση τῶν διαφόρων σχετικῶν θεμάτων ἔχει ἤδη ἀνατεθεῖ σέ κληρικούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης.* * *
Α΄ Ι Ε Ρ Α Τ Ι Κ Η Σ Υ Ν Α Ξ Η
μ έ θ έ μ α « Β ά π τ ι σ μ α – Χ ρ ί σ μ α »
Πραγματοποιήθηκε τό ἀπόγευμα τῆς Παρασκευῆς, 18 Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ., στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Σώστη (λεωφ. Συγγροῦ) ἡ πρώτη Ἱερατική Σύναξη γιά τούς Κληρικούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης. Στή Σύναξη ὁμιλητής ἦταν ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἀθανάσιος Διονυσόπουλος, Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Φωτεινῆς Νέας Σμύρνης. Θέμα τῆς εἰσηγήσεώς του ἦταν ἡ παρουσίαση καί ἡ ἐμβάθυνση ἀπό τελετουργικῆς πλευρᾶς στό «Βάπτισμα - Χρίσμα».μ έ θ έ μ α « Β ά π τ ι σ μ α – Χ ρ ί σ μ α »
Τήν ἀρχική αὐτή Σύναξη ἄνοιξε μέ τήν προσφώνησή του ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας, Μητρ. Νέας Σμύρμης κ. Συμεών, λέγοντας ὅτι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ξεκινᾶμε καί ἐφέτος τίς ἱερατικές συναντήσεις μας. Ἀνέγνωσε ὁ ἴδιος κάποια ἐπιλεγμένα σημεῖα τῆς 135ης Ἐγκυκλίου του, τονίζοντας ἰδιαίτερα ὅτι ὀφείλουμε νά λατρεύουμε «εὐαρέστως τῷ Θεῷ μετά αἰδοῦς καί εὐλαβείας». Καί ὅλα ὅσα ἀναφέρονται στήν ἐκκλησιαστική λατρεία νά γίνονται κατά τήν ἀποστολική σύσταση «εὐσχημόνως καί κατά τάξιν», πού σημαίνει μέ σεμνό καί ἱεροπρεπή τρόπο, μέ ἀκρίβεια καί εὐταξία.
* * *
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος ἔδωσε τόν λόγο στόν Αἰδ. Πρωτ. π. Ἀθανάσιο Διονυσόπουλο, ὁ ὁποῖος ὁμίλησε γιά τό Βάπτισμα καί τό Χρίσμα (ἀπό τελετουργικῆς πλευρᾶς). Διένειμε στούς ἱερεῖς «Σχεδιάγραμμα τῆς ἀκολουθίας τοῦ βαπτίσματος» καί σχολίασε ὁρισμένα σημεῖα του. Τόνισε ὅτι τό νά βαπτιζόμαστε στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος γιά ἄφεση ἁμαρτιῶν εἶναι δόγμα. Δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει ἤ νά ἐξελιχθεῖ. Ὁ τρόπος ὅμως εἶναι θεσμός. Μπορεῖ νά γίνει στά νήπια, στούς μεγάλους κ.λπ. ἀνάλογα μέ τίς ἀνάγκες καί τίς περιστάσεις τῆς Ἐκκλησίας.Ὅσον ἀφορᾶ στό Χρίσμα, ὁ π. Ἀθανάσιος Διονυσόπουλος ὑπογράμμισε ὅτι ἐφόσον ἔπαυσε ἡ ὑπό τοῦ ἐπισκόπου ἄμεση χειροθεσία καί ἁγιάζεται μόνο ὑπό τοῦ Πατριάρχου τό Μύρο κατά τή Θ. Λειτουργία τῆς Μ. Πέμπτης, σέ κάθε σημερινή Ἀκολουθία τοῦ Χρίσματος δέν ἔχουμε τέλεση (ἤ ἐπανάληψη) τοῦ μυστηρίου, ἀλλά ἁπλή μετάδοση. Ἔτσι, οἱ πνευματικές ἰδιότητες «ἐπικεντρώνονται» στό ἅγιο Μύρο. Αὐτό παρέχει πλέον τά θεραπευτικά μέσα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, μεταβάλλοντάς μας σέ «εὐωδία Χριστοῦ».
Ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε ὁ εἰσηγητής, ὁ Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας τόν εὐχαρίστησε καί ἀκολούθησε συζήτηση. Τέθηκαν ἐρωτήματα καί δόθηκαν ἀπαντήσεις ἀπό τόν Σεβασμιώτατο σχετικά μέ τήν τριπλή κατάδυση καί ἀνάδυση τοῦ βαπτιζόμενου νηπίου, τήν ὀνοματοδοσία, τήν ἀνάγνωση τῶν εὐχῶν στή συγκεκριμένη θέση τους καί ὄχι μετάθεσή τους, τήν ἀπαραίτητη ἀνάγκη νά εἶναι ὁ ἀνάδοχος χριστιανός ὀρθόδοξος, τήν καθοδήγηση τοῦ ἀναδόχου γιά τή λευκότητα τῶν βαφτιστικῶν ρούχων, τήν τάξη καί τήν ἱεροπρέπεια τοῦ μυστηρίου κ.ἄ.
* * *
Στό τέλος τῆς Ἱερατικῆς Σύναξης ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών πρόσφερε σέ ὅλους τούς κληρικούς ὡς εὐλογία τό βιβλίο «Κοινωνική διδασκαλία Ἑλλήνων Πατέρων» (ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, σελ. 427) καί τό τευχίδιο τοῦ ὁμοτ. καθηγ. Ἀλ. Σταυρόπουλου «Τά πρῶτα βήματα στό γάμο» (ἐκδ. Ἱ. Μητρ. Φθιώτιδος, σελ. 40).