27 Μαϊ2013
ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΝΕΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
Χ Ε Ι Ρ Ο Τ Ο Ν Ι Α
ΝΕΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
Πραγματοποιήθηκε χθές, Κυριακή τοῦ Παραλύτου 26 Μαΐου, στόν Ἱερό Ναό ἁγίου Σώστη λεωφ. Συγγροῦ, ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ διακόνου π. Ἰωάννου Πατίτσα.ΝΕΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ
Ἀπό πολύ ἐνωρίς εἶχε προσέλθει πλῆθος χριστιανῶν τόσο ἀπό τήν ἐνορία τοῦ ἁγίου Σώστη, στήν ὁποία ἐπί δεκάμηνο περίπου ὁ π. Ἰωάννης ὑπηρέτησε ὡς διάκονος, ὅσο καί ἀπό τήν ἐνορία τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, μέ τήν ὁποία συνδέεται πνευματικά ἐδῶ καί πολλά χρόνια.
Ὁ νέος Πρεσβύτερος εἶναι ὀδοντίατρος, ἔγγαμος καί πνευματικό παιδί τοῦ Ἀρχιμ. π. Βασιλείου Τζοβλᾶ, πρόκειται δέ ὡς ἐφημέριος νά διακονήσει στήν Ἐνορία τοῦ ἁγίου Σώστη.
Ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. ΣΥΜΕΩΝ στήν προσφώνησή του ὑπογράμμισε τά ἀκόλουθα.
«Ἀγαπητέ μου διάκονε π. Ἰωάννη,
Ἡ εἰς πρεσβύτερον χειροτονία σου, πού τελεσιουργεῖ σήμερα ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν ἱστορικό τοῦτο γιά τή Μητρόπολή μας Ἱερό Ναό, δέν ἀποτελεῖ ἕνα κορυφαῖο γεγονός στήν προσωπική σου ζωή μόνο. Ταυτόχρονα συνιστᾶ ξεχωριστῆς σημασίας γεγονός καί γιά τήν τοπική μας Ἐκκλησία. Μεταξύ τῶν μελῶν τοῦ τιμίου Πρεσβυτερίου, πού ἱερουργοῦν στά θυσιαστήριά μας καί διαποιμαίνουν τίς ἐνοριακές μας κοινότητες, προστίθεται ἕνα ἀκόμη μέλος· ἕνας νέος πρεσβύτερος.
Πρίν ἀπό μερικούς μῆνες μέ ξεχωριστή χαρά τελέσαμε τήν πρώτη χειροτονία σου στόν βαθμό τοῦ διακόνου. Σήμερα μέ χρηστές ἐλπίδες προχωροῦμε καί στή δεύτερη χειροτονία σου στόν βαθμό τοῦ πρεσβυτέρου. Ὕψιστη ἡ τιμή. Ἀνυπολόγιστη ὅμως καί ἡ εὐθύνη τόσο γιά σένα πού χειροτονεῖσαι ὅσο καί γιά μένα τόν Ἐπίσκοπό σου, πού μέ τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἱερουργεῖ τό μυστήριο.
Ἀναπαύουν τήν ἀρχιερατική μου συνείδηση ἡ πνευματική σου συγκρότηση, οἱ καλές καταβολές πού ἔλαβες τόσο ἀπό τήν οἰκογένειά σου ὅσο καί ἀπό τή μαθητεία σου κοντά στόν πολυσέβαστο σέ ὅλους μας γέροντα, τόν π. Βασίλειο, ἡ παρουσία στό πλευρό σου τῆς πιστῆς συζύγου σου Βασιλικῆς, τά χαρίσματα μέ τά ὁποῖα σέ προίκισε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὡριμότητα τῆς ἡλικίας καί τῆς ἀποφάσεώς σου νά εἰσέλθεις στίς τάξεις τοῦ ἱεροῦ Κλήρου.
* * *
Ἡ κορυφαία τούτη ὥρα τῆς εἰς Πρεσβύτερον χειροτονίας σου μοῦ δίνει τήν ἀφορμή νά ὑπογραμμίσω πρός χάριν σου, ἀλλά καί γιά τήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας, τήν ἀξία τριῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν, πού ἐνῶ θά πρέπει νά διακρίνουν ὅλους μας, ὅλους τούς πιστούς, εἶναι —θά ἔλεγα— θεμελιώδεις ἱερατικές ἀρετές· ἀληθινά στολίδια κάθε γνησίου ἱερωμένου. 1. Πρώτη ἡ ταπεινοφροσύνη. Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος —καί πολύ περισσότερο ὁ ταπεινός ἱερεύς— ἕλκει τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Σ᾽ αὐτόν ἀναπαύεται τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Τοῦ ταπεινοῦ λειτουργοῦ ἀκούει ὁ Θεός τίς ἱκεσίες. Ἡ ταπεινοφροσύνη, κατά τόν ἅγιο Ἰσαάκ τόν Σύρο, εἶναι «στολή θεότητος». Καί αὐτή ἡ στολή τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι λαμπρότερη καί ἀπό τά πλέον λαμπρά καί βαρύτιμα ἄμφια.
Ἡ ἱερατική ταπεινοφροσύνη ἐκπορεύεται ἀπό τή βαθιά συναίσθηση τοῦ διακονικοῦ χαρακτήρα τῆς ἱερωσύνης. Εἴμαστε, φρονοῦμε καί ἐνεργοῦμε πάντοτε ὡς ἐλάχιστοι καί ταπεινοί διάκονοι τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του.
Ἀποτελεῖ ἔκπτωση τό χάρισμα τῆς ἱερωσύνης νά μεταβάλλεται σέ μέσο πού ἐκτρέφει τόν ἐγωισμό, πού αὐξάνει τήν ἑωσφορική αὐτοπεποίθηση, πού πριμοδοτεῖ τήν αὐτάρκεια, πού ἐπιδιώκει τήν αὐτοπροβολή, πού κυνηγᾶ τή μάταιη δόξα.
2. Γνήσια ταπεινοφροσύνη δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει χωρίς ὑπακοή. Ὁ ταπεινός κληρικός ὑπακούει στόν Θεό, στήν Ἐκκλησία, στόν Ἐπίσκοπό του. Μέσα στήν Ἐκκλησία δέν κάνουμε ὅ,τι θέλουμε· ὅ,τι μᾶς ἀρέσει· «τοῦ κεφαλιοῦ μας», γιά νά χρησιμοποιήσω αὐτή τή γνωστή ἀλλά καί πολύ ἐκφραστική λαϊκή διατύπωση.
Μέσα στήν Ἐκκλησία οἱ πάντες —ἀπό τόν Πατριάρχη καί τόν Ἀρχιεπίσκοπο μέχρι καί τόν τελευταῖο πιστό— ὑπακούομε, ὅπου ὀφείλουμε νά ὑπακούομε. Ἀκολουθοῦμε αὐτούς πού πρέπει νά ἀκολουθοῦμε. Μαθητεύουμε ταπεινά διά βίου. Ἔτσι μόνο μᾶς δίδεται τό χάρισμα τῆς ἀληθινῆς σοφίας, τῆς γνώσεως καί τῆς διακρίσεως. Μία σοφία καί μία γνώση πού δέν ἀποκτοῦμε «ἀπό κοιλίας καί ἀπό μαθημάτων», ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέας Θεολόγος, ἀλλά ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ὅταν αὐτό ἐνοικεῖ στήν καθαρή καί ταπεινή καρδιά μας.
3. Ἡ εὐλάβεια τῆς ψυχῆς εἶναι μιά τρίτη σημαντικότατη ἱερατική ἀρετή. Ὁ κληρικός ὀφείλει νά ἔχει φόβο Θεοῦ, αἴσθηση τοῦ ἱεροῦ, νά εἶναι εὐλαβής. Πάντοτε. Ὄχι τόν πρῶτο μήνα, οὔτε τόν πρῶτο χρόνο, ἀλλά καθ᾽ ὅλη τή διάρκεια τῆς ἱερατικῆς του ζωῆς. Ἀπό τήν πρώτη μέχρι καί τήν τελευταία του λειτουργία.
Ὅ,τι χειρότερο, πηγή ὅλων τῶν κακῶν στή ζωή ἑνός ἱερωμένου, εἶναι ἡ ἀσέβεια καί ἡ ἀθεοφοβία· ἡ ἐξοικείωση καί ὁ ἐπαγγελματισμός.
Ἀντίθετα, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀρχή καί ἡ πηγή ὅλων τῶν ἱερατικῶν ἀρετῶν. Ὅλοι οἱ ἅγιοι κληρικοί σέ ὅλη τους τή ζωή ἀγωνίζονταν νά καλλιεργοῦν καί νά αὐξάνουν τήν ἱερατική σεμνότητα, τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, τήν εὐλάβεια τῆς ψυχῆς τους.
* * *
Μέ αὐτές τίς πατρικές ὑποθῆκες καί τήν ὁλόθερμη εὐχή γιά μιά εὐλογημένη καί καρποφόρο ἱερατεία, ἀγαπητέ ἀδελφέ π. Ἰωάννη, σέ προσκαλῶ νά ἀνέλθεις τίς ἱερές βαθμίδες διά νά λάβεις τό μέγα χάρισμα τῆς ἱερωσύνης».