ΜΕ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
ΜΕ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ
ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
Τήν ἐπίσημη ὁμιλία ἐξεφώνησε ὁ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόλαος Πουλάδας, Ἐφημέριος τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ἁγίου Σώστη (λεωφ. Συγγροῦ), ὁ ὁποῖος ἔστρεψε τό λόγο του γύρω ἀπό τή φράση τῆς ὑμνολογίας γιά τόν Ἅγιο Βασίλειο «σοφίας ἐραστής γενόμενος Ὅσιε» (Δοξαστικό Ἑσπερινοῦ), καί –ἀνάμεσα στά ἄλλα– ἀνέφερε καί τά ἑξῆς:
Τή σοφία ἐξύμνησαν πολλοί φιλόσοφοι στό διάβα τῶν αἰώνων. Ὅμως, ἡ ἀληθινή σοφία εἶναι νά γνωρίσουμε τό σκοπό τῆς ζωῆς μας. Αὐτή ἡ σοφία δέν πηγαίνει ὁπωσδήποτε μέ τά ἄσπρα μαλλιά, δέν πάει μέ τήν ἡλικία.
Στό Μέγα Βασίλειο ἀπαντᾶται ὄχι μόνον ἡ ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά καί ἡ θεία. Ἄν ἡ σοφία βρίσκεται μέσα στήν ἀλήθεια, τότε ἐκεῖνος πού ἔχει τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας εἶναι πραγματικά σοφός. Ὁ Παράκλητος χορηγεῖ τή σοφία. Ἔτσι, κι ὁ πρωτομάρτυς Στέφανος ἦταν «πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καί σοφίας» (Πράξ. 6,3). Σοφία διαθέτει ὅποιος ζεῖ μέ τήν παρουσία τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἀκόμη, καί ὅποιος ζεῖ μέ φόβο Θεοῦ, ἀφοῦ «ἀρχή σοφίας, φόβος Κυρίου» (Ψαλμ. 110,10).
Διαβάζουμε στό Γεροντικό ὅτι ὅταν κάποτε ὁ ἀββᾶς Ἀρσένιος συμβουλευόταν τόν ἅγιο Ἀντώνιο, ἕνας ἄλλος ποὺ τὸν εἶδε τοῦ εἶπε: – Ἀββᾶ Ἀρσένιε, σὺ ποὺ τόσο κατέχεις τὴ ρωμαϊκὴ καὶ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία, πῶς καὶ ρωτᾶς αὐτὸν ἐδῶ τὸν γέροντα γιὰ τὶς σκέψεις σου; Κι ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: – Τὴ ρωμαϊκὴ καὶ τὴν ἑλληνικὴ παιδεία τὴν κατέχω, τὴν ἀλφάβητο ὅμως αὐτοῦ τοῦ γέροντα δὲν τὴν ἔχω μάθει ἀκόμα. Ἀλλά κι ὁ μεγάλος ἐπιστήμων Παστέρ ἔλεγε ὅτι θά ἀντάλλαζε ὅλη τή σοφία του μέ ἕνα ψίχουλο ἀπό τή σοφία τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου.
Γνώρισμα τῆς κατά Θεόν σοφίας εἶναι ἡ ταπείνωση. Ὅσο κάποιος μικραίνει τόν ἑαυτό του, τόσο αὐξάνει ἐντός του ἡ θεία σοφία. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διαπιστώνει ὅτι «ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δέ ἀγάπη οἰκοδομεῖ» (Α΄ Κορ. 8,1). Ἀλλά καί τό ἀρχαιοελληνικό γνωμικό λέγει: «Ἀρχή σοφίας, γνῶσις ἀγνοίας», δηλ. ἀρχή τῆς σοφίας εἶναι ἡ γνώση τῆς ἄγνοιας (Κλεόβουλος). Καί στήν Ἐπιστολή τοῦ Ἰακώβου διαβάζουμε: «Μή πολλοί διδάσκαλοι γίνεσθε» (3,1). Δυστυχῶς, σήμερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες τά ξέρουμε ὅλα.
Ἡ θεία σοφία δέν εἶναι σοφία λόγων, ἀλλά ἔργων, πράξεων, ἀρετῆς. Σοφός κατά Θεόν εἶναι ὅποιος εἶναι ἐλεύθερος ἀπό τά πάθη. «Στόμα δικαίου ἀποστάζει σοφίαν», ἀναφέρει ἡ Παλαιά Διαθήκη (Παρμ. 10,31). Ἔτσι κι ὁ Μέγας Βασίλειος ἔγινε «σοφίας ἐραστής».
Σέ λίγες ὧρες πού θά εἰσέλθουμε στό νέο ἔτος, ἄς ἔχουμε πάντοτε κατά νοῦ τό λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Βλέπετε οὖν ἀκριβῶς πῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι ἀλλ᾿ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν. Διά τοῦτο μή γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλά συνίετε τί τό θέλημα τοῦ Κυρίου» (Ἐφεσ. 5,16-17). Ἄς γίνουμε «τά μωρά τοῦ κόσμου» (Α΄ Κορ. 1,27) γιά νά γίνουμε σοφοί.
Στό τέλος τοῦ ἑόρτιου αὐτοῦ Ἑσπερινοῦ, ἀκολούθησε ἡ τελετή κοπῆς τῆς Βασιλόπιτας τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Συμεών ἀνέγνωσε μέ εὐκρίνεια καί κατάνυξη τή σχετική εὐχή:
«Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος καὶ τὴν ζωὴν ἡμῶν εἰς χεῖράς σου διακρατῶν, ἐπάκουσον ἡμῶν δεομένων σου ἐν τῇ εὐσήμῳ ἡμέρᾳ ταύτῃ, ἐπὶ τῇ εἰσόδῳ ἡμῶν εἰς τὸν νέον ἐνιαυτὸν τῆς χρηστότητός σου, καὶ εὐλόγησον τοὺς πλακοῦντας τούτους τοὺς προσφερομένους εἰς δόξαν σὴν καὶ τιμὴν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας. Ἐπίβλεψον μεγαλόδωρε ἐξ οὐρανοῦ ἁγίου σου καὶ κατάπεμψον ἐφ’ ἡμᾶς, τούς τε τὰ δῶρα ταῦτα εὐτρεπίσαντας καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν μεταλαμβάνοντας, τὰς οὐρανίους δωρεάς σου, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἠλπίκαμεν, τῷ ζῶντι Θεῷ, εἰς τοὺς αἰῶνας. Εὐλόγησον τὰς εἰσόδους καὶ ἐξόδους ἡμῶν, πλήθυνον ἐν ἀγαθοῖς τὴν ζωὴν ἡμῶν καὶ κατεύθυνον τὰ διαβήματα ἡμῶν πρὸς ἐργασίαν τῶν θείων σου ἐντολῶν, ὅτι οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος. Πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καὶ πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν».
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας κ. Συμεών ἔκανε τίς ἀκόλουθες σκέψεις:
«Γιά μία ἀκόμη φορά ἐπέστη ἡ κορυφαία στιγμή ἀλλαγῆς τοῦ ἔτους. Τό 2010 ἀποχωρεῖ καί τό νέο ἔτος 2011 ἔρχεται. Στεκόμαστε στό μεταίχμιο, κάνοντας τόν ἀπολογισμό μας, ἐξετάζοντας τό νόημα καί τή σημασία πού εἶχε τό ἔτος πού φεύγει, καί ὁραματιζόμενοι τό νέο ἔτος πού ἀνατέλλει.
Δύσκολο χαρακτηρίστηκε τό 2010. Δυσκολότερο χαρακτηρίζεται τό 2011, ἀπό πλευρᾶς οἰκονομίας, βιωτικῶν προβλημάτων, οἰκογενειακῶν ἀναγκῶν. Αὐτή ὅμως εἶναι ἡ τρέχουσα προσέγγιση, αὐτή τῶν ΜΜΕ.
Ἐμεῖς δέν ἀγνοοῦμε τήν πραγματικότητα, δέν βρισκόμαστε ἔξω ἀπό τό κοινωνικό γίγνεσθαι. Ὡς χριστιανοί ἀναλογιζόμαστε τό μέτρο τοῦ προσωπικοῦ μας χρέους, καί τήν προοπτική τῆς αἰωνιότητος.
Ἕνα ἔτος φεύγει, ἕνα νέο ἔτος ἀνατέλλει. Γιά μᾶς ὁ χρόνος εἶναι ἔκφραση σοφίας. Δέν στεκόμαστε ἀδιάφοροι καί ἀστόχαστα μπροστά στό χρόνο. Ἐπισημαίνουμε τά λάθη μας, τίς παραλείψεις μας. Κάνουμε γόνιμη αὐτοκριτική γιά νά ἐπιτύχουμε τή διόρθωση τοῦ βίου μας.
Ὅσο κι ἄν ὁ ὁρίζοντας φαίνεται σκοτεινός, δέν ἀποθαρρυνόμεθα. Πάνω ἀπ’ ὅλα τά ἀνθρώπινα βρίσκεται ὁ Παντοδύναμος Κύριος. Ἄς τό συνειδητοποιήσουμε αὐτό, ἄς ριζώσει μέσα μας ἡ ἐλπίδα.
Στό ματαίχμιο τῆς ἀλλαγῆς τοῦ χρόνου, εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου σέ ὅλους τούς Κληρικοί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, τούς Κατηχητές, τούς Ἱεροψάλτες, τούς Ἐπίτροπους, στούς ἄλλους Συνεργάτες τῶν Ἐνοριῶν μας, καί σέ ὅλους ἐσᾶς, πού ὅλοι μαζί ἀπαρτίζουμε τό σῶμα τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, εὔχομαι ἀπό τά μύχια τῆς ψυχῆς μου Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ».
Συμπλήρωσε δέ ὁ Σεβασμιώτατος κ. Συμεών νά ἐπιδείξουμε ἀντοχή, καί ζήτησε τίς προσευχές ὅλων μας στήν εὐθυνόφορη θέση πού κατέχει ὡς Ἐπίσκοπος καί πνευματικός ποιμήν τῆς Ἱ. Μητρ. Νέας Σμύρνης, ὥστε νά πράττει μέ πιστότητα καί ἀφοσίωση τά καθήκοντά του. Τέλος, δέν παρέλειψε νά ζητήσει συγνώμη γιά τά τυχόν λάθη ἤ παραλείψεις πού διέπραξε ἀπό μιά τέτοια πολυεύθυνη θέση. Καί κατέληξε:
ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΧΑΡΑ, ΔΥΝΑΜΗ, ΕΛΠΙΔΑ
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ.