09 Φεβ2010
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
Τήν Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010 ἅπαντες οἱ Ἱερεῖς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας μαζί μέ τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας κ. Συμεών ἐπισκεφτήκαμε τό νέο Μουσεῖο τῆς Ἀκρόπολης. Ἀρχικά μᾶς ἐντυπωσίασε τό κτήριο τοῦ Μουσείου, ὁλοκληρωμένο πλέον, ἐξωτερικά καί ἐσωτερικά, ὅπου τό δάπεδό του σέ μερικά σημεῖα ἦταν γυάλινο καί μποροῦσες νά δεῖς στό κάτω μέρος τά παλαιά εὑρήματα στό φυσικό τους χῶρο.Πολλά ὀφείλουμε στόν καλό ξεναγό μας, κ. Ἀ. Κοσκινᾶ, ὁ ὁποῖος μᾶς πῆγε νοερά πολλά χρόνια πίσω στήν Ἀρχαία Ἑλλάδα καί ἦταν σάν νά ζούσαμε τότε. Ἰδιαίτερα μᾶς ἐντυπωσίασαν οἱ κοῦροι καί οἱ κόρες (ἀγάλματα νέων καί νεανίδων, 6ος αἰ. π.Χ.), ὁ μοσχοφόρος (570 π.Χ.) πού παραλληλίζεται μέ τή χριστιανική παράσταση τοῦ καλοῦ ποιμένος, ἡ σφίγγα (560 π.Χ.), ἕνας μαρμάρινος κουμπαράς, ὁ τρικέφαλος (ἤ τρίμορφος) δαίμονας μέ τήν οὐρά φιδιοῦ (ἀρχές 6ου αἰ. π.Χ.), ἡ μαρμάρινη κουκουβάγια (5ος αἰ. π.Χ.), ἡ Ἀθηνᾶ σκεπτόμενη (ἤ λυπημένη, περ. 460 π.Χ.), ἡ παρέλαση τῶν Ἀθηναίων στή γιορτή τῶν Παναθήναιων (στό διάζωμα ἤ ζωφόρο τοῦ Παρθενώνα) καί ἡ κενταυρομαχία (γλυπτά τοῦ Παρθενώνα).
Ἀλγεινή ἐντύπωση μᾶς ἄφησε ἡ ἱστορία τῶν λεγόμενων «ἐλγίνειων μαρμάρων», δηλ. ἡ βίαιη ἀφαίρεση τοῦ μεγαλύτερου μέρους τῶν γλυπτῶν τοῦ Παρθενώνα καί μίας ἀπό τίς ἕξι Καρυάτιδες, πού ἀπήγαγε ὁ λόρδος Ἔλγιν ἀπό τή φυσική τους θέση (σύμφωνα μάλιστα μέ τόν ξεναγό, οἱ ὑπόλοιπες θρηνοῦσαν κατά τήν παράδοση ἐπί τρεῖς μέρες τήν ἀπουσία τῆς ἀκρωτηριασμένης ἀδελφῆς τους). Ἡ ἐπιστροφή τῶν μαρμάρων αὐτῶν τοῦ Παρθενώνα στήν Ἑλλάδα καί στό δικό τους πολιτιστικό χῶρο εἶναι ἀνυπερθέτως ἐπιβεβλημένη.
Τελειώνοντας, θαυμάσαμε τούς θησαυρούς τοῦ Μουσείου, ἀναπολήσαμε τή ζωή στό «κλεινόν ἄστυ» τῆς ἀρχαίας Ἀθήνας καί ἀγναντέψαμε τόν ἱερό λόφο τῆς Ἀκρόπολης. Ὅλους μᾶς κατέλαβε τό αἴσθημα τῆς ἐθνικῆς ὑπερηφάνειας, γιά τά ὅσα δημιούργησαν οἱ πρόγονοί μας, ὁ πολιτισμός τῶν ὁποίων συνεχίζεται πλέον ἱστορικά καί διασώζεται μέσα ἀπό τήν αὐτοσυνειδησία τῆς χριστιανικῆς πίστεως, τήν ὀρθοδοξοεκκλησιαστική παράδοσή μας, τήν ὀρθόδοξη λατρεία καί τή βιβλικοπατερική θεολογία. |